en nu..

Bedankt voor de felicitatie en het meeleven :)
Even pas op plaats. Na de stress van de laatste weken moet ik even nadenken van-hoe-en-wat. Ik meende dat ik rustig was onder hele gedoe rondom de reorganisatie maar de laatste weken sloeg de stress behoorlijk toe. Grandpa en ik zouden prima rond kunnen komen van grandpa's salaris, dat was niet het probleem. Het was meer het gevoel van mijn eigen financiële onafhankelijkheid verliezen wat me onzeker maakte. Daarnaast, heel dubbel, als je weet dat je eruit moet ga je ook plannen maken, wat zal ik dan gaan doen.....allerlei ruige plannen steken dan de kop op en dat heeft ook zijn charme. Want een ding is zeker, eenzelfde baan zou ik niet weer kunnen vinden en waarschijnlijk ook niet willen. De zorg is op dit moment beetje een drama baan.
Waar ik heel blij om ben is dat er relatief weinig mensen uit moesten. Al mijn directe collega's mogen blijven. Op het hele complex weet ik van een persoon die bovenformatief is geworden en een traject van acht maanden ingaat. Sommigen kwamen in de flex. Meerderen konden gebruik maken van de  pre-mobiliteit en vertrekken zo spoedig mogelijk.

Nu... ik moet nog achter mijn contrakt aan om minder te gaan werken ( dit zal volgende week rond zijn ) en dan verheug ik me op de werk-buiten-de-deur-vrije maanden mei, juni en juli want die maanden help ik mee bij de kinderopvang van schoondochter die dan aan het eind van de zwangerschap is. Ik werk dan maar twee dagen in de week, geen late diensten ...geen weekenden...en ik zit met mn neus bovenop de komst van nieuw kleinkind , ik kijk er  naar uit.

Grandpa en ik hebben eens flink overleg gehad. We gaan nog een aantal grote investeringen doen. Er moeten nieuwe terrasdeuren komen, het huis buitenom geschilderd, bestrating van het pleintje moet opnieuw en we willen graag een houtgestookte cv-kachel. Daarna gaan we alles wat we aan money-money over hebben sparen zodat we minder kunnen gaan werken en meer tijd voor elkaar en gezin hebben.

liefs grandma.