sneu kipje

De laatste weken hadden we een zeer sneu kipje. Op een of andere manier heeft ze iets aan haar pootje gekregen, gekneusd...gebroken...zeg het maar. Zij wilde niks zeggen , ik mocht haar niet eens aanraken, dit kipje was zolang ik haar had de schuwste van het stel. Luid tokkend en schreeuwend nam ze de nemen als je maar in de buurt kwam. Ondanks haar manke poot was ze nog heel actief, legde elke dag een ei en at haar buikje rond. Ja, ik schrijf in verleden tijd, de laatste paar dagen bleef ze in het hok als de anderen de kuierlatten namen, haar kam werd roze en ik mocht haar oppakken. Vandaag besloot ik haar te helpen , haar uit haar lijden te helpen. Nee, dit kipje eten we niet op. Gek he, met haantjes heb ik geen problemen,  maar de kippies...tja dat zijn mijn heldinnen. Na de koelbloedige daad heb ik haar dus in een krantje gewikkeld en min of meer begraven. " bedankt voor al je eitjes het ga je goed".

sentimentele oma