maandag 29 februari 2016

India deel 7

Al een poosje niets gepost hè, dat komt omdat het internet zo traag is. Ik schrijf een blog ,voeg mooie fotoos toe maar kan het vervolgens niet downloaden. Een komplete blog is gewoon verdwenen , ergens tussen hier en daar . Misschien als we thuis zijn ..verschijnt ie in veelvoud want ik heb het wel 100 keer geprobeerd :)

Ondertussen zitten we weer op onze oude plek, gezellig. We hebben een ritme ontwikkeld hier. S morgens staan we op tijd op, ontbijten, ruimen onze kamer een beetje op , wassen wat onderbroeken en shirtjes met een blok handzeep en beslissen wat we gaan doen die dag. We lunchen met de kinderen, gaan terug naar onze kamer doen daar even rustig aan en vanaf 3 uur zijn we weer samen met de jongelui. 
We bezoeken interessante dingen, een bamboe plantage , een grote moestuin ( sorry geen fotoos nu , later als we weer thuis zijn ) een leerbewerkingshut, we lieten slippers maken en aten bij lieve mensen in hun kleine huisje wat kon dat vrouwtje koken , heeeerlijk. We lopen door achteraf straatjes, zien het vele afval maar vooral de mensen in hun kleurrijke kleding en vriendelijke houding.
We bezochten het schooltje waar de kinders werken, wat een lieve kindjes :)

Vanmiddag gaan we naar een werkplaats waar ze muziekinstrumenten maken. Een goede vriend van dochter en schoonzoon werkt daar, hij maakte voor onze dochter een fluit uit 200 jaar oud hout hoe bijzonder is dat !
Vanavond gaan we naar Pondicherry op de scooter, op avontuur.


Liefs grandma.


dinsdag 23 februari 2016

India deel 6

Vlak voordat we hier naartoe gingen kreeg ik een iPad van grandpa, voor m'n verjaardag. Heel handig want de laptop doet het alleen nog maar als zijn navelstreng aangesloten is. De iPad is daarnaast lekker klein en je kan er mooie fotoos mee maken. Ik moet er wel erg aan wennen, ik hou van het besturingssysteem van een samsung , want tja die ken ik al van mijn mobiel en op mijn leeftijd :) is lekker vertrouwd errug fijn schijnt het. Bij t Apple-tje moet ik alles opnieuw uitvinden. Neem bv de autocorrect , die staat nog steeds ingesteld .  Ik doe straks nog eens een poging om hem uit te schakelen. Met autocorrect krijg ik zomaar heel malle zinnen zag ik in een paar vorige blogs :) :) Hoop dat jullie het me kunnen vergeven maar t verbeteren gaat ook niet zo makkelijk, net alles gedaan ...wil ik op bewerken drukken...plop WiFi weg, aah zucht....Onze nieuwe onderkomen heeft alleen WiFi wanneer het uitkomt en dan alleen in eetzaal. Ons nieuwe onderkomen is qua accommodatie schitterend en erg rustig in het centrum van Auroville. De bedden hebben echter een fakir-matras lijkt het wel en het ontbijt is erg basic , diner zit er bij in maar hebben we nog niet genomen want we eten elke avond met dochter en schoonzoon ergens in een dorp. De meeste mensen in het gasthouse beperken zich tot het dorp en de faciliteiten van Auroville, de jongelui hebben echter ook veel vrienden gemaakt in de dorpen rondom. Gisteren nam dochter ons mee naar een van hun vrienden, van ver riep hij haar al aan. Deze man maakt beeldjes van goden en dieren of van wat je maar wilt. We zaten een poos bij hem voor zijn huisje en praatten over van alles en nog wat . Zo een lieve vriendelijke man. We kochten een aantal kleine dingen. Ik zag een apart stuk steen in een ruwe ronde vorm , die voelde zo fijn aan . De lieve man gaat de bol helemaal glad voor me maken. Een andere vriend maakt sandalen en tijdens het eten schoof een Duitser aan die al jaaaaren in India woont en prachtige verhalen kan vertellen. 
We gingen een middag naar zee, we waren de enige witjes op het strand, weten we ook eens hoe dat is hihi. De mensen zijn zo anders en toch helemaal hetzelfde. Ook hier gaan ze gewoon in de ochtend naar hun werk en gaan s avonds terug naar hun huizen om te koken en bij hun familie te zijn. Ze doen hun boodschappen en spelen aan zee blindemannetje ofzo en hebben pret in de golven. Zo heerlijk hier. Hieronder een foto van grandpa met zijn nieuwe vriend, samen in de zee :) duopenotti !



Even uitvogelen hoe ik een filmpje kan toevoegen hoor. Voor nu ....liefs grandma.


zondag 21 februari 2016

India deel 5, sadhana forest, Auroville

Onze Jongelui wonen en werken in Auroville. Een stad/dorp , opgericht 50 jaar geleden door twee mensen met een prachtige droom



Aan deze droom wordt nog steeds gewerkt. Het gaat niet allemaal even goed begreep ik al maar de mensen doen hun best. Er wordt veel gemediteerd, workshops gevolgd, aan yoga gedaan. De jongelui werken op een schooltje en geven Engelse les. De meeste mensen kiezen er heel bewust voor om hier te komen. Grandpa en ik zijn hier voor dochter en schoonzoon. En hoewel we het allemaal heel geweldig vinden in het dorp, wij zijn meer de toeschouwers die mooie ideeën krijgen hier, t is allemaal goed.

Wat me wel erg aanspreekt is dat ze zelfvoorzienend willen zijn, energie wordt opgewerkt door zon en wind en manpower . Hun groenten verbouwen ze op de permacultuur manier ( ik kwijl ervan) . Op een avond gingen we naar shadana forest, dit bos is aangelegd door een lieve familie. Het bos zo prachtig geworden, daar waar eerst wasteland was is nu een rijke flora en fauna. Hier werkt iedereen , er zijn geen werkers uit de tamildorpen, en werken die er wel dan werken ze samen, geen hiërarchie . Ze planten bomen en struiken, hebben het water niveau flink verhoogd , maakten water opslag plaatsen en groeven geulen om al het water dat valt op te vangen en te koesteren. Ze wonen in rieten keyhole  huizen en experimenteren met nieuwe producten zoals golfplaten gemaakt van tetrapakken. 





De plek wordt rijkelijk voorzien van compost. Er zijn compost wc's, urine en poep gescheiden, alles heeft een doel en wordt hergebruikt. Met water zijn ze vanzelfsprekend heel zuinig. Om je handen te wassen hebben ze iets handigs uitgevonden. Aan een paal hangen twee metalen bakjes , in een zit onderin een klein gaatje , in de ander staat een klein petflesje met een gaatje in de dop . In het flesje zit een natuurlijke vloeibare zeep. Op de grond staat een metalen vat met water en een maatbeker. Je haalt weinig water met de maatbeker uit het vat en schenkt dat in het bakje met het gaatje, doet wat zeep op je handen en wast ze met het straaltje water wat uit het waterbakje komt. Verbazingwekkend hoe weinig water je dan gebruikt. Het water laat je vervolgens gewoon lopen, achter het waterstationnetje staat altijd een boom die zo wat extra's krijgt.


Ze koken op een rocket stove. Water wordt handmatig opgepompt. Afwassen gebeurt met als en zand en nog een aantal bakken met iets maar dat heb ik niet allemaal meegekregen :)




De bomen worden boven de grond gepland. Ze nemen een grote pvc buis, binnenin doen ze water om de grond wat nat te krijgen dan zetten ze de baby boom in het gat met veel compost en een petfles naast de stam. De petfles heeft een gaatje met daarin een lange lont ( geseald bij het gaatje). Rondom de pvc buis doen compost en mulch. Dan verwijderen ze de buis, vullen de fles met water en draaien de dop iets los zodat er een druppelsysteem omstaat op deze manier kun je ook buiten de moesson planten. 








Ik ben verliefd op dit bos :)



Liefs grandma.

vrijdag 19 februari 2016

India deel 4, lekke band, knuffelende amma, en een ongeluk in de nacht.

Gisterochtend wilden we kleren gaan kopen. De  weinige kleding die we meegenomen hadden blijken zelfs te warm het is hier overdag zeker 32 graden. We liepen naar ons scootertje oeps lekke band. Nu ben ik in het dagelijks leven prima in staat voor mezelf te zorgen maar van dit soort zaken heb ik , en grandpa evenmin, geen kaas van gegeten. Sterker nog ik wist niet eens van wie we de scooter huurden, allemaal door dochter en schoonzoon geregeld. We stuurden dochter en berichtje . Op de sleutelhanger staat een telefoonnummer die je kan bellen dan komt er iemand voor de band, maar vraag even aan de guesthouse-man om te bellen want tamil met slecht Engels kun je niet verstaan mam. We gingen eerst maar lopend op kleding jacht. We kochten 3 broeken van dunne katoen , 2 shirtjes, een jurkje en een mooie tas voor 9900 roepie omgerekend 130€ voor hier best prijzig maar we kochten de kleding bij het visitor centrum en dat is niet het goedkoopste adres.
De jongelui kwamen lunchen, de man t guesthouse belde de scooterhulp. Als mensen zeggen dat ze zo komen of met een uurtje dan kun je daar niet op rekenen , ze komen of op tijd, of een paar uur later of ze komen niet. India is à very good land to learn how to be patient. De scooter werd uiteindelijk na anderhalf uur weer rijklaar gemaakt.
S Avond gingen we naar een grote bijeenkomst van Amma, een vrouw die erg veel goed werk doet, een soort van moeder Theresa, een goeroevrouw en erg geliefd hier in India. We namen een taxi naar  Pondecherry waar het evenement zou plaats vinden. We waren mooi op tijd. Er waren al veel mensen maar er was nog plaats genoeg. Alles speelde zich af in de open lucht. Je kon er eten en drinken kopen. Nog even naar de wc was een goed plan werd verteld want straks zou dat niet meer kunnen. Nu houd ik niet zo van openbare toiletten maar dit was pas erg! Er stonden 6 dixi's voor ongeveer 10000 vrouwen , de mannen hadden natuurlijk hun eigen plasstation. Geen gewonen dixi maar een hurk dixi, ik zal nog eens een foto maken van de  wc's hier. OMG ( hoe vaak ik onze lieve Heer niet heb aangeroepen hier ) het was druk! Vrouwen plasten zelfs gewoon in een hoekje naast de dxi, sari omhoog en laten lopen, een vrouw deed het staand ( heul knap vond ik dat ). Dochter zag mijn hoofd en zei " kom mam , gewoon gaan anders kun je niet plassen zet je er maar overheen zo gaat dat hier. Dus plastte ik in een hurkdixi, er was zelfs schoon stromend water om je van onderen maar ook je handen te wassen, viel weer mee hè.
De bijeenkomst was in tamil en Hindi , sommige delen werden vertaald in Engels, heel indrukwekkend, er waren zo'n 160000 mensen op de been. Nu staat Amma bekend als knuffel amma, ze geeft dus iedereen na afloop een knuffel kun je je dat voorstellen. Ik zal je de details besparen van , in de rij staan voor  een knuffel, ruzie in de rij voor een knuffel, hele toestanden met schreeuwende en kijfende oude vrouwtjes in rap tamil, alles voor een knuffel. We kregen onze knuffel na een hele lange wachttijd, de knuffel was zacht en innig . 



 

Ondertussen was het al laat en moest de taxi besteld worden, alle taxi's geboekt !! Dochter stelde voor om een Rikja te nemen een kleine gele kaxi met een bromfietsmoter, we pasten niet in een ( een vriendin was ook mee). Dus voor aanvang van de rit de prijs besproken voor twee taxi's en jaja ze wisten de weg wel...not..dus... De chauffeurs waren eerst nog lollig in plaats van bij elkaar te blijven zoals de afspraak was haalden ze allerlei kapriolen uit. Op een gegeven moment wisten ze de weg niet meer, schoonzoon en dochter wel die zouden ze gidsen, daarna was het weer te ver. Na veel soebatten en mopperen stopten ze in het donker. Wat wil je nou , schreeuwde dochter,  rijden man we gaan echt niet lopen hoor! Okee okee. Vlak bij een zij- ingang van Auroville kreeg de chauffeur van een van de wagentje een black-out en knalde fallikant een vluchtheuvel op en kwam tot stilstand tegen een boom. Wij reden voorop ,dochter had de knal gehoord en riep stoppen STOPPEN ! We renden er naar toe.
Het wagentje was gekreukeld, iedereen ongeschonden OMG ( dat bedoel ik ).  Taalbarrieres, schrik en sussende woorden van bewakers . We betaalden de afgesproken prijs want ja we waren vlak bij het huis van de jongelui. We liepen het laatste eind en dat was eigenlijk heel fijn. De jongelui waren alweer in opperbeste stemming. Zo gaat het hier pap en mam, er gebeurt iets akeligs , maar op een goede plek, en daarna is er rust en komt er iets goeds .Dochter en schoonzoon brachten ons op de brommer naar ons logeeradres....om 14.00 arriveerden we daar. We kregen veel knuffels , ditmaal van onze eigen lieverds. 
Even later lagen in bed, sprakeloos..

Liefs grandma

donderdag 18 februari 2016

India deel 3 scooteravonturen...verdwaald

Het verkeer is werkelijk bijzonder . Alle voertuigen lijken kriskras door elkaar te rijden, koeien en honden hebben ook hun eigen manier van deelname in het verkeer. Iedereen rijdt bovendien links oh en toeteren doet iedereen. Dat toeteren is niet zoals bij ons meer iets van " hee hoi ik kom eraan!"
De eerste avond namen dochter en schoonzoon ons mee uit eten. Het is hier om 18.30 echt donker. Er zijn geen straatlantaarns, het licht langs de weg komt van de winkeltjes en eethuisjes. Zodra je een dorpje achter je laat is het stikdonker. Grandpa zat bij schoonzoon achterop en ik bij dochter, dat ging hard man. In het donker moet je extra goed opletten , zie je een vage schaduw op de weg dan is dat waarschijnlijk een koe die oversteekt of er liggen een paar lieve koebeesten te slapen midden op weg, ook honden leven zo hun eigen leven, prachtig maar bloedlink hoor. Gewoon toeteren als je iets onverwachts ziet :) grandpa en ik toeteren heel wat af  :)
Een brommer of scooter is niet voor max twee personen. Hele families passen erop. We zagen een man en vrouw met twee kindjes. Man aan stuur met een klein ventje voor zich, mama zat achterop met een baby onder haar arm, nog wat tassen met boodschappen, t paste allemaal. Bussen en kleine gele taxi's zitten bomvol. Niemand draagt een helm en de bussen hebben soms geen deuren ( voak ben je te bange zeg maor)

Grandpa en ik togen gisterochtend enthousiast op pad met de scooter. Grandpa reed en ik zat achterop. Gewoon beetje toeren hè. Na een poosje kwamen we in een dorp, leuk, hier naar links daar naar rechts en in no-time wisten we niet meer waar we zaten. De straten werden smaller, werden onverhard we voelden ons bijzonder ongemakkelijk. Er waren veel mensen, armoedige huisje , stalletjes, oude mannetjes met blote billetjes met alleen een lendendoek om, welke kant moesten we op! Na een poosje moesten we de weg vragen. En daar kwamen onze westerse vooroordelen, de akelige verhalen , ze fluisterden in ons hoofd...niet doen, pas op want je weet maar nooit...Oh iedereen was aardig maar wij ietwat wantrouwig , we voelden ons bijzonder schaamtevol. Een vrouw wees ons de weg, helaas afgesloten. Een groepje mannen riepen iemand naar voren die toch die kant op moest we konden zo meerijden...we vonden het toch een beetje spannend ...de lieverd kwam ons achterna en reed voor ons uit naar een kruising vanwaar we het weer wisten. Thank you very very much! Dochtet had dikke pret om ons, de mensen zijn zo aardig mam, ze willen zo graag helpen ! 
S avonds reden we samen met de jongelui nog eens dezelfde kant op, om bier te halen, misschien hebben ze daar de witte oude-lui wel herkend ,  opa en oma die de weg kwijt waren .

Tijdens een wandeling zagen we tot onze grote verbazing een koe met gouden horens  ! Waarschijnlijk een overblijfsel van het Pongalfeest. Dit feest duurt 4 dagen. Een van die dagen is voor de dieren, ze worden dan allemaal gewassen en daarna versierd met kleurige stippen of handafdrukken, sommige krijgen een bloemenslinger. 



Gisteravond reden we ook langs een tempel waar veel mensen zaten te eten. We stopten even om te kijken, iemand zwaaide naar ons en we werden uitgenodigd om mee te eten. Hoe bijzonder is dat! In het tempeltje vereerden ze een god voor de vrouwen, very powerfull! Zo gaat dat hier, dochter en schoonzoon leven hier , hebben er zoveel opgebouwd, heel speciaal. Grandpa en ik zijn in een kompleet andere wereld beland.

Liefs grandma

woensdag 17 februari 2016

We zijn er! India deel 2.

Eerst de foto's van gisteren





Schillen en persen van suikerriet


Voorraadje suikerriet



Koeien uit het niets of eigenlijk uit het overal :)


Morgen vertel ik over onze ritten in het donker en hoe grandpa en ik vanochtend verdwaalden, hoe we in een tempeltje mochten eten en over een koe met gouden hoorns. We moeten nu echt gaan slapen.

Liefs grandma




dinsdag 16 februari 2016

We zijn er 😀

Na een lange vliegreis van Dusseldorf naar Dubai ,van Dubai naar Chennai ..
We hadden de koffers gehaald en liepen door de deuren de warmte in en daar vloog dochter ons om de hals ! Ze had gewoon de controles genegeerd jaaaaahaaa huilen ! Zo blij zo blij. 
Ze waren met de taxi gekomen om ons op te halen. Voor hun ook een hele reis drie uur heen en drie uur terug. 
Onderweg viel er vanalles te zien. Chennai is een hele grote stad en werkelijk alles rijdt,loopt , schuifelt over de weg inclusief koeien en geiten. Wat een indrukken. We aten onderweg een hapje , de jongelui weten precies wat alles is. De chauffeur van de taxi is een goede bekende van ze. Langs de kant van de weg staan allerlei stalletjes met fruit de. We stopten voor een bekertje versgeperst rietsuiker sap.
Ik had foto's gemaakt van het kraampje dat is dan een tafeltje een generator, een rietsuiker pers, temidden van veel plastic afval, langs de kant van de weg. Een bekertje kost 50 roepie maar toen ze de  bleke westerse koppen van grandpa en mij zagen verhoogden ze de prijs , handeltje hè 😏. Het sap was echter heerlijk! Toen we terugliepen naar de auto stonden daar gezellig twee koeien te staren..werkelijk ze lopen overal 😊 Ik zal eens zien of ik de fotoos kan plaatsen..heb net een tabletgeval maar ben er nog niet zo handig mee hihi
Nu zit ik op een terrasje van ons guesthouse, kijk deze foto is gelukt Yes!



 Even hebben we geslapen . Dochter en schoonzoon regelen een scootertje voor ons, kunnen we morgen een beetje toeren hier. Morgen een nieuw avontuur . 

Liefs grandma

zondag 14 februari 2016

Nog een nachtje slapen .....

Zo spannend, de laatste dagen hebben we koffers gepakt, huis aan kant gemaakt, laatste haantje geslacht, gisteren mijn verjaardag gevierd, we zijn er helemaal klaar voor. Nog een nachtje slapen en dan gaan we!!! Oh ik heb zo'n zin om dochter en schoonzoon te zien ! 
 Ik hou jullie op de hoogte hoor want waar de jongelui wonen past helemaal bij het thema van t blogje 

Zeer veel liefs Granny en grandpa

nog één nachtje slapen....

dan gaan we!!!

Alle voorbereidingen klaar, hanen geslacht, huis op orde, briefje voor de dierverzorgers, offers gepakt, tank vol, we zijn er klaar voor. Morgen reizen we naar India ( dv  dan he) Ik zat laatst te bedenken dat ik niet eens heb verteld waar we naar toe gaan. Nou we gaan naar Auroville, een eco-village

zondag 7 februari 2016

bruno banani kippen en hollen maar :)

Het slachten is bijna gedaan, ja bijna, want een van de jonge haantjes ontsnapt me telkens , ik denk dat hij den ellende al ziet aankomen, ik krijg hem niet te pakken.. zucht. Donderdagavond vingen grandpa en ik twee van de oude kipjes om naar zoon te brengen. Volgens Maartens Moestuin kun je een gevecht tussen nieuwe en oude bewoners van een kippenhok voorkomen door ze dezelfde geur te geven ( lees een oud parfumpje ofzo). Grandpa moest van mij een oud flesje bruno banani opofferen voor dit experiment. Vol goede moed togen we naar zoon, de twee bejaarde kippen in een doos. Zoon heeft een stalletje waar twee geiten, een lief zwart varken, twee hanen en drie kippen wonen. De geiten vonden het bijzonder interessant , het varken had net een nieuw stro-pakje ontdekt en met een hoofd vol gewroet stro kwam ze ons begroeten ( verdraaide varken daar gaat de verse stro mopperdemopper , zoon aan t woord) De hanen zaten hoog, de kippen laag en allemaal kregen kregen ze een volle lading van Bruno B inclusief de nieuwe he  :)
Thuis haalden we de jonge hennetjes uit hun hok en zetten die op stok bij Joep en zijn laatste wijfie, ook zij maakten kennis met Bruno B. Het hielp trouwens helemaal niets want de kippen bij zoon zitten nog steeds in de stal, ze worden gewoon terug gejaagd als ze naar buiten willen. Hier is het experiment ook mislukt er is een hoop gepik in het hok, afijn het zal wel rustiger worden denk ik, de tijd zal het leren. t Was weer een mooi avontuur :)

De rest van de tijd bestaat uit hollen. Boel aan kant maken, koffertjes kopen, naar zwangere dochter in Ermelo om mee te helpen met klussen. Wasjes draaien, migraine krijgen en oh morgen weer werken buiten de deur. t Komt allemaal goed :)

liefs grandma.


donderdag 4 februari 2016

voorbereiden op de reis en baby knuffelen

We bereiden ons voor op de reis naar India, nog 10 dagen en dan vliegen we! We zoeken wat zomerkleren uit om de eerste dagen te dragen, niet teveel want kleding is daar erg goedkoop. Een op maat gemaakt setje kleding kost nog geen 30 euro, is in een paar uurtjes klaar en de plaatselijke bevolking vaart er wel bij. De paperassen liggen al klaar, netjes in een mapje. Bij de voorbereidingen horen ook andere karweitjes, in en om het huis moet nog wat meer opgeruimd, er moet wat extra voer voor de beesten komen, enz enz. Dinsdag deed ik boodschappen voor dochter, ze had een verlanglijstje gestuurd :), allemaal spullen die daar niet te krijgen zijn. Gisteren maakte ik een rondje Gelderland met t autootje, eerst naar dochter en kleine Nora voor t baby knuffelen ( ja dat doe ik ook int voren want straks mis ik een aantal weken ) daarna door naar liefste zus' diploma uitreiking, gezellig. In de moestuin ben ik ook wat aan het rommelen. Vorige week werd het snijbietbed leeggehaald en omdat ik toch bezig was haalde ik de meeste prei er ook uit , hop in stukjes gesneden en per portie in de vriezer. Er staan nog een paar preitje voor "het vers ".
Wat deze week echt moet gebeuren is het slachten van de haantjes, er lopen er nog twee los ( in het hok zorgen ze voor veel onrust) De gevederde mannen slapen in een hoge conifeer achter het konijnen hok. Grandpa kreeg van de week de schrik van zijn even toen hij op een morgen de konijnen eten wilde geven. Zie je t voor je, grandpa die om 7.00 , in het donker, met een gieter water en een bakje voer, het knienehok open doet en vervolgens vlak boven zijn hoofd een harde kukel als GOEDEMORGEN krijgt. De arme kerel kreeg bijna een hartverzakking! :)  afijn, de jongens moeten in de vriezer . De andere jonge kipjes moeten in het grote kippenhok, zodat het kleine kippenhokje leeg is voor nieuwe broed. In het grote kippenhok zitten nog twee oude dames die heel weinig leggen, maar wel de baas zijn. Deze dames mogen bij zoon gaan wonen. Zo houden we straks een haantje en vier kipjes over.

Ik ga lekker aan de slag, fijne dag

liefs grandma.