Een waterput slaan in de tuin.

Een eigen grondwatervoorziening stond al een tijdje op ons verlanglijstje. Niet alleen om de tuin in tijden van droogte te besproeien maar ook als back up voor drinkwater. Van de week was het dan zover.

Eerst moesten we natuurlijk de plek bepalen, lastig hoor, zullen we hem hier of juist daar, zo hebben we het meeste bereik op de tuin als we de sproeiers aanzetten , ja maar daar wil ik hem niet...uiteindelijk hebben we een mooi plekje gekozen aan de rand van de moestuin.

Aan de slag, dan maar.

Eerst werd de brandslang uitgerold van voor aan de weg naar achter op de tuin. De buis moet namelijk met waterdruk in de grond "gespoten" worden. Met de grondboor werd een gat van 2 meter diep geboord. daarna kon de slang in het gat.

Ruim 10 meter buis ging de grond in. Als je goed kijkt zie je aan de uiteinde van een van de buizen een soort sok, deze zit om het korfstuk ( geperforeerde buis) zodat viezigheid niet mee de waterbuis wordt ingezogen.

Met water uit het kanaal werd er een gat in de grond gespoten, gelijktijdig werd de buis in het ontstane gat geduwd dat ging wonderbaarlijk makkelijk.

 Er kwam een enorme hoeveelheid modder naar boven, zand van 10 meter diepte, hoe bizar.


Toen de buis er in zat werd het gat aangevuld met fijn grind, ook dat houd het water zuiver .

Er moet nog een elektrische pomp komen en omdat ik het zekere voor het onzekere wil, bestelde grandpa vandaag ook een handpomp, eens zien of hij een combi kan maken. 

De aflopen twee weken heeft grandpa ook een kraanwater-leiding naar de pipowagen gelegd. Waar hij groef verschenen bulten zand alsof er een reusachtig mol aan het werk was :) We hebben nu zowel leidingwater als een grondwatervoorziening achter op de tuin, prettig. 

liefs grandma.