Elke dag krijgen we een app-je uit India, meestal met een fotootje. Vorige week was het wennen voor de jongelui, waar kopen we ons eten, hoe doen we de was, de warmte, de muggen enz. In het weekend werd schoonzoon ziek dat was ook eigenlijk onvermijdelijk, de reis, het andere voedsel...dochter belde in tranen.. ach ach dat breekt mijn hart, maar ze slaan zich er wel doorheen hoor :)
dapper vrouwtje :) |
Grandpa en ik krijgen ook weer een beetje energie. De afgelopen week voelden we ons zo mat en down, we missen het lieflijk stel. Het grappige is dat er op bijna elke toegestuurde foto een koe staat :) Gewoon aan een bosrand, bij een eetcafé, op de wegen, bij de huisjes of tussen de brommers en scooters.
zoek de koeien het zijn er zeker vier ! |
beetje kuieren |
Vorige week vond ik onze heldin Liesbeth dood in het kippenhok. Liesbeth de kip is zeker 14 jaar geworden.
Dit is haar verhaal, de helden story :)
We kregen haar 11 jaar geleden, met drie zusjes. Het ene zusje na de andere ging dood maar Liesbeth was een sterk wijfie Toen ze uiteindelijk alleen over bleef legde ze bijna geen eieren meer en zat ze dag aan dag alleen in haar hok. We besloten gezelschap voor haar te zoeken en vonden via een vriendin een haantje voor haar.We noemden hem Erik de Dekker want we hoopten op nakomelingen :). Liesbeth vond er niks aan, het haantje was nog niet volgroeid en piepte nog, hij kreeg menig portie klappen van haar. Tot de dag dat hij zijn stem liet horen en zij op slag verliefd werd. Dat voorjaar legde ze één ei dat ze liefdevol uitbroedde. Uit het ei kwam( helaas) een haantje, Johan. Erik was een akelige haan, sorry hoor maar dat was hij, lief voor vrouw en kind maar lelijk voor iedereen die hem voor de poten en snavel kwam. Achteraf was het ook een slapjanus.
Liesbeth verdiende haar titel van "heldin" voor haar leeuwenmoed. Op een mooie dag wandelde het gezin door de tuin. Vaders voorop, moeder en piepkuiken erachteraan. Plotseling schoot er een roofvogel uit de lucht en greep Johan. Erik stoof er vandoor, Liesbeth stoof op de rover af, er volgde een hoop geschreeuw, gekakel en gepiep. In een wolk van veren vloog de roofvogel weg. We waren naar buiten gerend en zagen de dief wegvliegen. We vonden Liesbeth en Johan allebei ietwat gehavend maar zeer voldaan onder de dichtstbijzijnde struiken, wat waren we trots op haar !! Erik de Dekker vonden we aan de andere kant van de garage, ineen gedoken onder de beukenheg...tssssss over helden gesproken.
Erik en Liesbeth kregen het jaar daarop nog vier dochters. Erik verhuisde later naar een nieuw tehuis, zijn plaats werd ingenomen door Joep, een lief zijdehoentje net als Liesbeth. Tja die Liesbeth. Ik heb haar in ons bosje begraven.