donderdag 26 september 2013

kippen enzo

Ooit lang geleden hadden grandma en liefste zus een prachtige droom we zouden een boerderij kopen met onze mannen en onze kleine kindjes, op het platteland, ver van alles. Een boerderij waarin we met twee gezinnen konden leven , elk gezin een kant van de boerderij voor privacy en een grote centrale keuken met een kookkachel , ruw houten tafels en veel drukke gezelligheid. Onze mannen moesten werken , parttime, voor het geld voor vaste lasten en we zouden ons zelf bedruipen met een moestuin, een koe, een paar varkens en veel kippen. Ach jaaa....daar wordt een mens mijmerig van.

Helaas is het er nooit van gekomen, liefste zus woont nog steeds 180 kilometer verderop, en we hebben geen van beiden een koe noch een varken gehad :) wel veel kindjes.

Toch droomt grandma van zoiets , misschien niet zo groots misschien ook niet ver van álles  maar toch dat stukje onafhankelijkheid , lijkt me zo heerlijk..

Kippen hebben we al, we zijn verknocht aan onze zijdehoentjes, ze zijn lief, luisteren redelijk ( als we ze roepen komen ze ) maar de dametjes zijn al oud. Kip Liesbeth zeker al negen. We hebben een paar legkippen gekregen, die krijgen geen naam , ze zijn nl ook voor de slacht. Deze kippen zijn net hooligans, lopen ze los dan ploegen ze zo je tuin om met die van de buren erbij, luisteren homaar. t Is indroevig. Binnenkort eten we soep, kippensoep.






Nu heeft grandma in haar hoofd een verlanglijstje en bovenaan staat 'vee' , liefst een melkgeit, een minischaap ( voor wol ) en wie weet een mini koetje ( die bestaan , Dexter koetjes ) .
Grandpa heeft ook iets op zijn lijstje, een erfhond . Ach heerlijke dromen.

Natuurlijk komen dromen niet altijd uit en worden wensen niet altijd vervuld maar het zijn verlangens lijstjes en daar mag je op zetten wat wilt. Wie weet.


liefs grandma


2 opmerkingen:

  1. Als we niet kunnen dromen dan is het leven ook weinig aan, wat heerlijk kippen. Bij mijn ouders zijn ze ook, en als een kip geen eitjes meer produceerde dan gingen ze weg. Want zelf kippensoep van maken konden we niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik snap dat wel hoor, ik praat er wel stoer over maar op de dag dat ik weet dat ze moeten ben ik altijd een beetje verdrietig. Ik bedank ze voor alle gelegde eitjes en dat soort dingen...juist als je je eigen beestjes slacht weet je dat ze een goed leven hebben gehad en denk je er meer bij na dat een kippenpootje niet zo heel vanzelfsprekend is.

      liefs grandma

      Verwijderen