India deel 4, lekke band, knuffelende amma, en een ongeluk in de nacht.

Gisterochtend wilden we kleren gaan kopen. De  weinige kleding die we meegenomen hadden blijken zelfs te warm het is hier overdag zeker 32 graden. We liepen naar ons scootertje oeps lekke band. Nu ben ik in het dagelijks leven prima in staat voor mezelf te zorgen maar van dit soort zaken heb ik , en grandpa evenmin, geen kaas van gegeten. Sterker nog ik wist niet eens van wie we de scooter huurden, allemaal door dochter en schoonzoon geregeld. We stuurden dochter en berichtje . Op de sleutelhanger staat een telefoonnummer die je kan bellen dan komt er iemand voor de band, maar vraag even aan de guesthouse-man om te bellen want tamil met slecht Engels kun je niet verstaan mam. We gingen eerst maar lopend op kleding jacht. We kochten 3 broeken van dunne katoen , 2 shirtjes, een jurkje en een mooie tas voor 9900 roepie omgerekend 130€ voor hier best prijzig maar we kochten de kleding bij het visitor centrum en dat is niet het goedkoopste adres.

De jongelui kwamen lunchen, de man t guesthouse belde de scooterhulp. Als mensen zeggen dat ze zo komen of met een uurtje dan kun je daar niet op rekenen , ze komen of op tijd, of een paar uur later of ze komen niet. India is à very good land to learn how to be patient. De scooter werd uiteindelijk na anderhalf uur weer rijklaar gemaakt.

S Avond gingen we naar een grote bijeenkomst van Amma, een vrouw die erg veel goed werk doet, een soort van moeder Theresa, een goeroevrouw en erg geliefd hier in India. We namen een taxi naar  Pondecherry waar het evenement zou plaats vinden. We waren mooi op tijd. Er waren al veel mensen maar er was nog plaats genoeg. Alles speelde zich af in de open lucht. Je kon er eten en drinken kopen. Nog even naar de wc was een goed plan werd verteld want straks zou dat niet meer kunnen. Nu houd ik niet zo van openbare toiletten maar dit was pas erg! Er stonden 6 dixi's voor ongeveer 10000 vrouwen , de mannen hadden natuurlijk hun eigen plasstation. Geen gewonen dixi maar een hurk dixi, ik zal nog eens een foto maken van de  wc's hier. OMG ( hoe vaak ik onze lieve Heer niet heb aangeroepen hier ) het was druk! Vrouwen plasten zelfs gewoon in een hoekje naast de dxi, sari omhoog en laten lopen, een vrouw deed het staand ( heul knap vond ik dat ). Dochter zag mijn hoofd en zei " kom mam , gewoon gaan anders kun je niet plassen zet je er maar overheen zo gaat dat hier. Dus plastte ik in een hurkdixi, er was zelfs schoon stromend water om je van onderen maar ook je handen te wassen, viel weer mee hè.

De bijeenkomst was in tamil en Hindi , sommige delen werden vertaald in Engels, heel indrukwekkend, er waren zo'n 160000 mensen op de been. Nu staat Amma bekend als knuffel amma, ze geeft dus iedereen na afloop een knuffel kun je je dat voorstellen. Ik zal je de details besparen van , in de rij staan voor  een knuffel, ruzie in de rij voor een knuffel, hele toestanden met schreeuwende en kijfende oude vrouwtjes in rap tamil, alles voor een knuffel. We kregen onze knuffel na een hele lange wachttijd, de knuffel was zacht en innig . 

 

Ondertussen was het al laat en moest de taxi besteld worden, alle taxi's geboekt !! Dochter stelde voor om een Rikja te nemen een kleine gele kaxi met een bromfietsmoter, we pasten niet in een ( een vriendin was ook mee). Dus voor aanvang van de rit de prijs besproken voor twee taxi's en jaja ze wisten de weg wel...not..dus... De chauffeurs waren eerst nog lollig in plaats van bij elkaar te blijven zoals de afspraak was haalden ze allerlei kapriolen uit. Op een gegeven moment wisten ze de weg niet meer, schoonzoon en dochter wel die zouden ze gidsen, daarna was het weer te ver. Na veel soebatten en mopperen stopten ze in het donker. Wat wil je nou , schreeuwde dochter,  rijden man we gaan echt niet lopen hoor! Okee okee. Vlak bij een zij- ingang van Auroville kreeg de chauffeur van een van de wagentje een black-out en knalde fallikant een vluchtheuvel op en kwam tot stilstand tegen een boom. Wij reden voorop ,dochter had de knal gehoord en riep stoppen STOPPEN ! We renden er naar toe.

Het wagentje was gekreukeld, iedereen ongeschonden OMG ( dat bedoel ik ).  Taalbarrieres, schrik en sussende woorden van bewakers . We betaalden de afgesproken prijs want ja we waren vlak bij het huis van de jongelui. We liepen het laatste eind en dat was eigenlijk heel fijn. De jongelui waren alweer in opperbeste stemming. Zo gaat het hier pap en mam, er gebeurt iets akeligs , maar op een goede plek, en daarna is er rust en komt er iets goeds .Dochter en schoonzoon brachten ons op de brommer naar ons logeeradres....om 14.00 arriveerden we daar. We kregen veel knuffels , ditmaal van onze eigen lieverds. 

Even later lagen in bed, sprakeloos..

Liefs grandma