opoe Kunje

Ik had vroeger een opoe, ik ben zelfs naar haar vernoemd. Opoe was geen makkelijke vrouw en ze had een zeer bewogen leven achter de rug. Ze maakte twee wereldoorlogen mee en had een nare jeugd . Ze was niet aardig tegen mijn moeder ( een beruchte schoonmoeder zeg maar).
Toch hebben liefste zus en ik het nog vaak over haar. Soms kwamen ze logeren, opoe, opa en een oude tante ( zus van opoe) meestal met oud en nieuw. Dan haalde vader ze op en ik zie nog voor me hoe ze uit de auto stapten, beladen met tassen. De tante had steevast een emmertje met oliebollen en een emmertje met appelflappen mee. De beste oliebollen en appelflappen ooit :)

De oudjes waren oud, in mijn puberjaren waren ze al ruim in 80.  Ze hadden rituelen, een ochtend en een avondritueel. Zus en ik zaten ze tijdens de uitvoering hiervan vol bewondering te bekijken. De oude taartje kleedden zich 's avonds uit in de achterkamer, níet op hun slaapkamer. Hun kleren legden ze op een eetkamerstoel. Jurk, onderjurk, korset, bh, overbroek, kousen, jarretels. Het haar werd losgemaakt, de u spelden eruit, vlecht los. Dan kwam de flanellen pyama tevoorschijn, die werd aangedaan, pantoffels aan de voeten en zo gingen ze naar boven naar bed. De volgende ochtend zaten zus en ik al klaar om naar het omgekeerde ritueel te kijken. Ze kleedden zich weer uit op hemd en onderbroek na. Eerst ging de " bustnholder" weer aan , over het hemd hé, dan moest het korset om, zo een met veters aan de achterkant.

niks sexy aan

De jarretels kwamen vast aan de dikke bruine kousen en dan kwam de overbroek, dat was een dikke gebreide onderbroek met pijpjes. Soms hadden ze ook nog een borstrok aan.

Vervolgens was het haar aan de beurt. Ze legden een handdoek over de schouders en met een kam werden de lange witte haren gekamd waarbij ze hun ogen stijf dichtknepen ( tot grot vermaak van ons ) , het haar werd gevlochten in een lange vlecht en afgebonden met een "startje ". Dat startje waren stijf in elkaar gedraaide haren die ze als een soort elastiekje om het uiteinde van de vlecht draaiden dan bleef dat mooi zitten. De vlecht werd om het hoofd gespeld, er ging een netje over en dat was het. 

De onderjurk en de bovenjurk kwam aan en de dames waren klaar voor de dag. Tijdens het eten deden ze een jasschort aan, met bloemetjes.

zoiets 

Het meest genoten we van hun dialect, ze woonden in Zevenhuizen, bij Haulerwijk en de Roderesch daar in die buurt.

Zo hadden ze het over reren = huilen, haffeln= bekvechten ( dat konden ze voortreffelijk, opoe en haar zus ) en dat soort uitspraken.

op een keer was ik verdrietig en huilde, waarop opoe vroeg " most reern?  Hest muilijk of hest de zoakn? " Wat zoveel betekend als "moet je huilen? Heb je t moeilijk of ben je ongesteld ? " vanaf die dag is dat een gevleugelde uitspraak in onze familie :) :).

k Weet niet eens hoe opoe in mijn gedachten kwam vandaag ...ach t menske 

liefs grandma.