Van bijen, honing en een eenzijdig gesprek met een eekhoorn

 De afgelopen periode was bijzonder goed voor de bijen. In het voorjaar had ik op tijd een "zuigeling" gemaakt van de ruige bijen in Anna's garden. Dat volkje had ik meegenomen naar onze eigen tuin. Dat volkje is ondertussen uitgegroeid tot een gezond sterk volk, ik kan de kast haast niet opliften. Sinds een week of wat staat er een honingkamer op en ik denk dat ik na de lindebloei ook van deze kast behoorlijk wat honig kan halen.
Het moedervolk doet het heel goed en bevolkt een kast met twee honingkamers. Twee weken geleden heb ik de raampjes van volste kamer geslingerd en had een mooie hoeveelheid honing, negen kilo !
Naast deze beide volken hebben we vorige week een nieuw volk gekocht bij mn mentor. Rustige bijen deze keer. In totaal hebben we weer drie bijenvolken ik hoop echt dat ze alle drie de winter overleven .

De tuin waar de ruige bijen wonen is een bijzondere tuin vol fruitbomen,bloemen en een zee van ruimte. De kast staat achter op het erf onder een aantal kromme bomen. Ik had de kast open en stond met een raampje in mijn hand toen ik voelde dat er iemand naar me keek, ik keek op ..recht in de kraaloogjes van een eekhoorn. Ik bleef doodstil staan het beestje zat nog geen meter van me af op een scheve boomstam naar me te staren. Ik vertelde hem hoe leuk het was hem ( of haar) te ontmoeten, en vroeg of het goed wonen was in deze tuin. Hoe zat het met de noten en lustte hij ook tamme kastanjes? Het beestje ging er eens goed voor zitten en zo hadden we een heel gesprek, zo bijzonder.

Ondertussen werden de bijen nogal onrustig en zwermden om me heen, ik zei de pluimstaart gedag en weidde mijn zorgen aan de bijtjes. Het eekhoorntje keek nog eens vanonder de stam en verdween tussen de bladeren.

Het blijkt dat deze eekhoorn ( er zitten er vast meer ) regelmatig dicht bij de mensen komt, over een opritje hupt en gezellig dichtbij de tuinzitjes komt , schattig.

liefs Grandma.